انتظار کشیدن برای اینکه کسی تو رو خوشحال کنه و زخم‌هات درمان کنه،
یکی از بهترین راه‌های غمگین بودنه.
گاهی وقت‌ها این تنها کاریه که باید بکنی؛
برگردی و از اول شروع کنی.
اما همیشه هم نمیشه برگشت .
تنهایی، آرام و بی‌صدا
در روحم رخنه می‌کند. بی آنکه کسی بفهمد!
حتی خودِ آن کسی، که به تنهاییم
کشانده است.
شنیده ام یک جایی هست
جایی دور
که هر وقت از فراموشیِ خواب‌ها دلت گرفت
می‌توانی تمامِ ترانه‌های دخترانِ مِی‌خوش را
به یاد آوری
می‌توانی بی‌اشاره‌ی اسمی
بروی به باران بگویی
دوستت می‌دارم
یک پیاله آب خُنک می‌خواهم
برای زائران خسته می‌خواهم !
دیگر بس است
غمِ بی بامدادِ نان و هَلاهلِ دلهره
دیگر بس است این همه
بی‌راه‌رفتنِ من و بی‌چرا آمدن آدمی !
من چمدانم را برداشته
دارم می‌روم
تمام واژه‌ها را برای باد باقی گذاشتم
تمامِ باران‌ها را به همان پیاله‌ی شکسته بخشیده‌ام
داراییِ بی‌پایانِ این همه علاقه نیز ،
شنیده‌ام یک جایی هست
حدسِ هوایِ رفتنش آسان است !
درباره این سایت